Kippur (2000)
Είδος ταινίας: πολεμική, δραματική
Το “Kippur” (2000) είναι μια ισραηλινή πολεμική ταινία σε σκηνοθεσία του Άμος Γκιτάι. Η ταινία είναι ημι-αυτοβιογραφική και απεικονίζει τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973, μια σύγκρουση που ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και μιας συμμαχίας αραβικών κρατών υπό την ηγεσία της Αιγύπτου και της Συρίας. Ο Γκιτάι, που υπηρέτησε σε ομάδα διάσωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου, αντλεί στοιχεία από τις δικές του εμπειρίες για την ταινία.
Περίληψη:
Η ταινία ακολουθεί δύο νέους Ισραηλινούς, τον Βάινραουμπ και τον Ρούσο, οι οποίοι εθελοντικά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως τραυματιοφορείς κατά τη διάρκεια του πολέμου. Εντάσσονται σε μια ομάδα διάσωσης που πετά με ελικόπτερα πάνω από τα πεδία μάχης, προσπαθώντας να περισυλλέξουν τραυματισμένους στρατιώτες. Η ταινία επικεντρώνεται λιγότερο στη μάχη και περισσότερο στον ψυχολογικό και συναισθηματικό αντίκτυπο του πολέμου.
Το “Kippur” δεν προβάλλει τις μάχες με ένδοξο τρόπο, αλλά αναδεικνύει τις προσωπικές εμπειρίες και την αγωνία των ανθρώπων που βρίσκονται στα πεδία των μαχών. Με λίγους διαλόγους και μακρές σκηνές, η ταινία προσπαθεί να αποτυπώσει τη φρίκη και την αίσθηση αδυναμίας μπροστά στο χάος του πολέμου.
Θέματα:
- Το χάος του πολέμου: Ο Γκιτάι υπογραμμίζει την αστάθεια και την αταξία του πολέμου, δείχνοντας πως ακόμη και αυτοί που προσπαθούν να σώσουν ζωές μπορεί να βρεθούν παγιδευμένοι.
- Ανθρώπινη αντοχή: Παρά την καταστροφή, οι χαρακτήρες συνεχίζουν να προσπαθούν να επιτελέσουν την αποστολή τους, δείχνοντας τη δύναμη της ανθρώπινης επιμονής.
- Αντιπολεμικό μήνυμα: Όπως και σε πολλές άλλες ταινίες του Γκιτάι, το “Kippur” έχει έναν ισχυρό αντιπολεμικό τόνο, τονίζοντας τη ματαιότητα και το κόστος των συγκρούσεων.
Υποδοχή:
Αν και η ταινία δεν είχε εμπορική επιτυχία, έλαβε θετικές κριτικές για την ακριβή και ρεαλιστική απεικόνιση του πολέμου. Ιδιαίτερη μνεία έγινε για τα τεχνικά επιτεύγματα της ταινίας, όπως οι μακρές λήψεις και τα εναέρια πλάνα, τα οποία προσέφεραν μια έντονα καθηλωτική αίσθηση. Ωστόσο, μερικοί θεατές βρήκαν τον αργό ρυθμό της ταινίας δύσκολο, καθώς δεν ακολουθεί τις συμβατικές αφηγήσεις των πολεμικών ταινιών.
Η προσωπική σύνδεση του Γκιτάι με το θέμα και οι σκηνοθετικές του επιλογές προσδίδουν στο “Kippur” έναν στοχαστικό χαρακτήρα, που το διακρίνει από τις πιο παραδοσιακές πολεμικές ταινίες.
